یک سری موجودات ریز کوچولواما فکر کنم از ویروس ها و میکروب ها بزرگترند. می رند زیر جلدت و تو رو دچار رخوت و بی حوصلگی می کنند. می چسبونندت به صفحه ی تلویزیون شایدم صفحه ی مانیتور یا صفحه ی موبایلت بالاخره هر چیزی که بتونه تورور از کارو زندگی بندازه. حتی تفریحات سالمی که برای خودت درست کردی رو ازت می گیرند(وبلاگم جزوش). اینقده سخته از دستشون خلاص بشی. مخصوصا اگه کمبود ویتامین انگیزه داشته باشی. اگه یکی بیاد بالاسرت به زور تورو مجبور کنه یه کارایی کنی شاید به طور موقت درمان شه. ولی درمان قطعی سراغ دارید؟
1389/3/8
درمان قطعي اينه كه يه دغدغه و انگيزه اي داشته باشي كه هيجان انگيزتر از تلوزيون و كامپيوتر باشه. فقط هم خودت ميتوني خودتو درمان كني.
پاسخحذفدرمان قطعیش اینه که زندگیت برای با معنی تر از چیزی که الان هست باشه. "یه چیز" داشته باشی!
پاسخحذفبه نظر من گاهی مجبوری این کارا رو انجام بدی
پاسخحذفگاهی لازمه انجام بدی
من مطمئنم که تو اون زمانا اگه کار بهتری داشتی حتما انجام می دادی:)
@فاطمه: آره من بعضی موقع ها اینو به خودم می گم اینقده خوشحال شدم که تو هم به من گفتی! وقتی نظرت و خوندم یه حس خوبی داشت. شاید نه به خاطر اینکه یکی می گه عیبی نداره این کارو می کنی. نه یه حسی تو مایه های اینکه یکی بهت اعتماد داره. یکی سعی می کنه بهت امید بده! ته دلم یه جورایی شد مرسی:*
پاسخحذفولی راستش من فکر نمی کنم اینجوری باشه!:دی
پاسخحذفولی موافقم که آدم باید با خودش مهربون باشه و بذاره هر غلطی دلش خواست بدون دلهره بکنه :دی