۱۳۹۰ بهمن ۷, جمعه

The Tree of Life

اااااا خیلی وقته اینجا نیومدم. بگذریم.
فیلم درخت زندگی یک فیلمی است که الحق نقدهایی که بر آن شده مبنی بر شعر گونه بودنش صحیح است. البته باید تا آخر فیلم دووم بیارید. می گویند لذتی در صبر است. این فیلم را می شود یک اثر هنری نام نهاد. موسیقی فیلمو صحنه های زیبای اون یک حالت آرامش و خلصه به آدم می ده.مانند بسیاری از اثرهای هنری به نظرم اگر خیلی هم نقدش کنی زیباییشو از دست می ده. آدم باید احساسش کنه مثل یک نقاشی با رنگها ی شگفت انگیز یا یکی از اثرات موزارت. اگر حوصله ی اینو دارید  که در یک گالری هنری نم نمک بگردیدو لذت ببرید این فیلمو بهتون پیشنهاد می کنم ولی اگر یه فیلم اکشن و داستانی و اینا رو می خواید به درد شما نمی خوره.
اینجا داخل پرانتز بگم که اثر هنری اصولا با داستان، نقاشی، مجسمه و عکاسی و... فرق داره. تعریف من اینجا از هنری چیزیه که یک حس جالب که شاید همزاد پنداری بشه بهش گفت، توی شما پدید می آره. اصولا این نوع اثرات هنری چیز جدیدی که شما ازش خبر ندارید را نمی گویند بلکه همان دانسته های شما را یاد آوری کرده و یا از دید هنرمند ارائه می کنند. شاید این حس زیبایی که در هنگام حس کردن اثر هنری برای شما پدید می آید همان حس دلخوشی از این که در این دنیا تنها نیستید باشد، یعنی کس دیگری هم هست که حس شما را دارد. به خصوص درباره ی مفاهیمی گنگ و ناشناخته مانند خدا، فرا ماده، پیدایش، هدف زندگی و.... که موضوعات اصلی این فیلم در کنار مفاهیم روانشناسانه هستند.
در آخر بازم می خوام بگم که زیبایی بصری و صوتی در این فیلم زیاده (چه جمله ای!). و اینکه از طرز روایت آنچه روابط بین خوانواده ی فیلم هست و داستان فیلم بسیار خوشم اومد. 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر